a na ziemi pokój ludziom dobrej woli

Na podobieństwo Ewangelii celem jej jest ‚pokój na ziemi ludziom dobrej woli’”. — Federal Council Bulletin (Biuletyn Rady Federalnej), tom II, nr 1 ze stycznia roku 1919, strony 12 do 14. MANREZA 4/2023 (16) DZIECIĘ NAM SIĘ NARODZIŁO! / DARIUSZ MICHALSKI SJ. Kontemplacja Narodzin Jezusa, może stanowić swoiste lekarstwo na drodze odzyskiwania zdrowego i prawdziwego obrazu Boga. Popatrzmy, co nam, ludziom żyjącym w XXI wieku, doświadczającym kryzysu Kościoła i wiary, może dać to niezwykłe ćwiczenie duchowe. “Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. Chwalimy Cię. Błogosławimy Cię. Wielbimy Cię. Wysławiamy Cię. Dzięki Ci składamy, bo wielka jest chwała Twoja. Panie Boże, Królu nieba, Boże, Ojcze wszechmogący. Panie, Synu Jednorodzony, Jezu Chryste. Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. Pierdolę Cię I tak rozejdziesz się po łokciach. Bo ja jestem Bogiem uświadom to sobie. Słyszysz słowa, od których włos jeży się na głowie. O, rany, rany jestem niepokonany. H-I-P-H-O-P Lectio divina Łk 2, 1-20 NARODZENIE PAŃSKIE„Na ziemi pokój ludziom umiłowanym przez Boga"W Ewangeliach znajdują się trzy teksty dotyczące narodzin Jezusa. Najobszerniejsza i powszechnie znana jest relacja św. Łukasza (2,1-20 Polnische Frauen Suchen Deutschen Mann Zum Heiraten. U STÓP ołtarza cztery miecze przebijają kolejno, aż po rękojeść, biskupa Tomasza Becketa. U stóp ołtarza umiera człowiek, a rodzi się legenda. Powstaje mit męczeństwa. Chór wzywa: "Oczyśćcie powietrze, wytrzyjcie niebo, zmyjcie wiatr! Zdejmijcie kamień z kamienia, zdejmijcie skórę z ramienia, zdejmijcie mięśnie z kości i umyjcie do czysta. Umyjcie kamień i umyjcie kość, umyjcie mózg i duszę - umyjcie, umyjcie do czysta!" Rycerze, dokonawszy zabójstwa, wchodzą na ambonę i zwracają się do publiczności. Do widzów, zajmujących miejsca w drewnianych ławkach z klęcznikami Katedry warszawskiej. Bo "Mord w Katedrze" T. S. Eliota, przedstawiony przez zespół Teatru Dramatycznego pod kierunkiem Jerzego Jarockiego, rozgrywa się rzeczywiście w Katedrze. Pośród surowych, gotyckich murów, w zgrzebnym kościele, który do dziś ponosi konsekwencje barbarzyństwa hitlerowców, w bezpośredniej bliskości grobu wielkiego kardynała Wyszyńskiego Kolor szat: Niedziela, 3 lipca 2022 II tydzień psałterza XIV NIEDZIELA ZWYKŁA C Teksty liturgii Mszy św. Jeśli strona nie wyświetla się poprawnie, kliknij tutaj, aby wyświetlić ją w prostszej wersji. Antyfona na wejście Introitus Ps 48, 10-11 Przyjęliśmy, Boże, Twoje miłosierdzie * we wnętrzu Twej świątyni. * Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi. * Prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości. Ps 47, 10. 11 et 2 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj zapis melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam in médio templi tui, secúndum nomen tuum Deus, ita et laus tua in fines terræ, iustítia plena est déxtera tua. Magnus Dóminus et laudábilis nimis, in civitáte Dei nostri, in monte sancto eius. Odmawia się hymn Chwała na wysokości Bogu... Chwała na wysokości Bogu Gloria in excelsis Deo W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Chwała na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty, * tylko Tyś jest Panem, * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym, w chwale Boga Ojca. * Amen. W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Gloria in excelsis Deo. Et in terra pax hominibus bonae voluntatis. Laudamus Te, benedicimus Te, adoramus Te, glorificamus Te. Gratias agimus Tibi propter magnam gloriam Tuam, Domine Deus, Rex coelestis, Deus Pater omnipotens. Domine Fili Unigenite, Iesu Christe, Domine Deus, Agnus Dei, Filius Patris: qui tollis peccata mundi miserere nobis; qui tollis peccata mundi suscipe deprecationem nostram, qui sedes ad dexteram Patris miserere nobis. Quoniam Tu solus Sanctus, Tu solus Dominus, Tu solus Altissimus, Iesu Christe, cum Sancto Spiritu in gloria Dei Patris. Amen. Boże, Ty przez uniżenie się Twojego Syna podźwignąłeś upadłą ludzkość, † udziel swoim wiernym duchowej radości * i spraw, aby oswobodzeni z niewoli grzechu osiągnęli wieczne szczęście. Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna, † który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, * Bóg, przez wszystkie wieki wieków. I Czytanie Wprowadzenie Radość ery mesjańskiej Iz 66, 10. 12-14c W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do nagrania tekstu czytania. Czytanie z Księgi proroka Izajasza Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzy się nad nią smuciliście. Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy». Na ten widok rozradują się serca wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom. Psalm responsoryjny Graduale Ps 66 (65), 1b-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20(R.: por. 1b) W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do nagrania śpiewu psalmu. Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana. 1Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, * 2opiewajcie chwałę Jego imienia, cześć Mu wspaniałą oddajcie. * 3Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana. 4Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, * niech Twoje imię opiewa». 5Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, * zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana. 6Morze na suchy ląd zamienił, * pieszo przeszli przez rzekę. Nim się przeto radujmy! * 7Jego potęga włada na Niech cała ziemia chwali swego Pana. 16Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, † którzy boicie się Boga, * opowiem, co uczynił mej duszy. 20Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby * i nie oddalił ode mnie swej Niech cała ziemia chwali swego Pana. Ps 70, 3. 1 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj zapis melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Esto mihi in Deum protectórem, et in locum refúgii, ut salvum me fácias. Deus, in te sperávi, Dómine, non confúndar in ætérnum. II Czytanie Wprowadzenie Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan Ga 6, 14-18 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do nagrania tekstu czytania. Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów Bracia: Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie. Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie! Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa. Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen. Aklamacja Alleluia Kol 3, 15a. 16a Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy; słowo Chrystusa niech w was mieszka w całym swym bogactwie. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Ps 47, 2 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj zapis melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Allelúia. Magnus Dóminus, et laudábilis valde, in civitáte Dei, in monte sancto eius. Ewangelia Wprowadzenie EWANGELIA – komentarze DŁUŻSZA KRÓTSZA Pokój królestwa Bożego Łk 10, 1-12. 17-20Łk 10, 1-9 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj link do nagrania tekstu Ewangelii. ✠ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie. Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».Koniec krótszej perykopy «Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu». Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie». Odmawia się Wierzę w jednego Boga... Modlitwa nad darami Offertorium Panie, nasz Boże, niech nas oczyści Ofiara, którą Tobie składamy, * i niech z dnia na dzień doskonali nas w prowadzeniu życia godnego nieba. Przez Chrystusa, Pana naszego. Ps 17, 28. 32 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj zapis melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Populum húmilem salvum fácies, Dómine, et óculos superbórum humiliábis, quóniam quis Deus præter te, Dómine? Prefacja Wprowadzenie 30. Zbawienie ludzi przez Boga-Człowieka Zaprawdę, godne to i sprawiedliwe, a dla nas zbawienne, * abyśmy Tobie składali dziękczynienie i Ciebie wychwalali, * Panie, Ojcze niebieski, wszechmogący i miłosierny Boże. Poznaliśmy Twoją niezmierzoną chwałę, * gdy nam zesłałeś swojego Syna, * aby stał się człowiekiem * i wybawił nas od zguby wiecznej. * W ten sposób nasze śmiertelne człowieczeństwo * stało się narzędziem zbawienia, * przez naszego Pana Jezusa Chrystusa. Przez Niego Twój majestat uwielbiają zastępy Aniołów, * którzy zawsze się radują w Twojej obecności. * Prosimy, aby i nasze głosy przyłączyły się do nich, * razem z nimi wołając... Antyfona na Komunię Communio Ps 34, 9 Skosztujcie i zobaczcie jak Pan jest dobry, * szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę. Albo: Mt 11, 28 Przyjdźcie do Mnie wszyscy, * którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, * a Ja was pokrzepię. Ps 33, 9 W wersji PREMIUM znajdziesz tutaj propozycję melodii oraz plik mp3 z jej wykonaniem. Gustáte et vidéte, quóniam suávis est Dóminus, beátus vir, qui sperat in eo. Posileni tak wielkimi Darami, prosimy Cię, Boże, † spraw, abyśmy korzystali z łaski dającej zbawienie * i nigdy nie przestawali Cię wielbić. Przez Chrystusa, Pana naszego. Polecamy komentarze do dzisiejszych czytań: • Marcin Barański OP: Samolot, kajet i posłanie • Grzegorz Chrzanowski OP: Władza stąpania po wężach i skorpionach • Nicanor Austriaco OP: Szkoła przyjaźni • Krzysztof Pałys OP: Umiejętność przyjmowania • Maciej Biskup OP: Nie wyć z wilkami • Grzegorz Chrzanowski OP: Nowe stworzenie • Bartłomiej Wolszleger OP: Ono już jest • Marian Grabowski: "72 uczniów" • Posłani z radością • ks. Leszek Smoliński: Bliskość z Bogiem i ludźmi • Piotr Blachowski: Dam pracę • Augustyn Pelanowski OSPPE: Wracajmy do ojczyzny • Augustyn Pelanowski OSPPE: Dywersja na terenie wroga • ks. Roman Kempny: Ewangelizować znaczy kochać • ks. Roman Sieroń: Jezus jest Panem rzeczy niemożliwych! • ks. Tomasz Horak: Z radością sławcie Boga • ks. Edward Staniek: Radość sukcesu • ks. Wiesław Niewęgłowski: Modlitwa podczas żniw • ks. Dariusz Madejczyk: ...żeby wyprawił robotników • ks. Maciej Szczepaniak: Sodoma • ks. Zdzisław Wietrzak SJ: Proście Pana żniwa • ks. Janusz Mastalski: Odpowiedzialność za powołania • ks. Rafał Buchinger: Niezwykła religia • ks. Bogdan Zbroja: Wakacje z Bogiem • (youtube): Chlebak • Wojciech Jędrzejewski OP (youtube): Ewangeliarz OP • FranciszkanieTV: Codzienne homilie audio • Franciszkanie: 3 zdania • Bractwo Słowa Bożego: Komentarz do codziennych czytań • Komentarz na dziś • Czytania z codziennym komentarzem • Komentarze do Ewangelii • Radio Warszawa: Ewangeliarz Pobierz Pokój ludziom dobrej woli Wprowadzenie Serdecznie pozdrawiam słuchaczy Radia Maryja w kraju i na całym świecie. Zbliżają się Święta Bożego Narodzenia. Święta rodzinne, miłości do dzieci, dzieci do rodziców, a także poszanowania ludzi starszych, chorych, bezdomnych. Pierwsze słowa, jakie Bóg skierował, realizując Nowe Przymierze, zostały wyśpiewane przez aniołów: Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli (Łk 2,14). A w mowie pożegnalnej do uczniów Jezus Chrystus powiedział: Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję (J 14,27). Tęsknota adwentowa stanowiła w dziejach Starego Testamentu pragnienie tego, który miał przynieść pokój, do Mesjasza. Jego zadaniem bowiem jest gładzić nie-pokój świata, którym jest nie tylko niezgoda między ludźmi, ale także stan wewnętrznego napięcia, niepokoju. Ludzkość wita Zbawiciela w dniu Bożego Narodzenia jako Księcia Pokoju. W tym duchu wierni przekazują sobie pocałunek pokoju, lub znak pokoju przed Komunią świętą. Chcemy w ten sposób powiedzieć wobec Boga, który przychodzi do nas: Niech ustaną kłótnie, niech ustaną spory, a pośrodku nas niech będzie Chrystus. Chcemy przez to powiedzieć, że jesteśmy miłośnikami i zwiastunami pokoju Chrystusowego. Kłótliwość, skłonność do waśni, niesnasek, zadowolenie znajdowane z niepokoju i sporów są znakiem oddalenia od Boga. Bowiem pokój jest tam, gdzie jest Bóg. W drugą niedzielę Adwentu kościół modli się psalmem 72: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie. Pokój owocem Ducha Świętego Pokój zostawiam wam, pokój mój wam daję. Nie tak, jak świat wam daje, j wam daję (J 14,27). W człowieku istnieją trzy rodzaje ładu: – ład w samym człowieku, – ład między człowiekiem a Bogiem, – ład miedzy człowiekiem a jego bliźnim. Dlatego w człowieku istnieją trzy rodzaje pokoju: – pokój wewnętrzny, dzięki któremu człowiek żyje w pokoju z samym sobą, bez wzburzenia swoich władz duchowych i fizycznych; – pokój, dzięki któremu człowiek żyje z pokoju z Bogiem, oddając się całkowicie Jego rozporządzeniom – pokój odnoszący się do bliźniego, dzięki któremu żyje się w pokoju z wszystkimi. Pokój Chrystusowy (Boży) Pokój ofiarowany przez Chrystusa w wielu punktach różni się od tego, który daje świat: – ze względu na intencję, ponieważ pokój tego świata skierowany jest na spokojne i wolne od przeszkód kosztowanie dóbr doczesnych, podczas gdy pokój Chrystusowy, pokój świętych, pokój wierzących skierowany jest na dobra wieczne i dopiero w ich perspektywie umie używać dóbr doczesnych. – ze względu na rzeczywistość, prawdziwość, gdyż pokój świata jest zewnętrzny i zawodny, buduje nadzieję, która może zawieść i zawodzi, zaś pokój Chrystusa jest prawdziwy i zapewnia zarówno pokój wewnętrzny, jak i zewnętrzny. Pokój w Biblii: Pokój w sensie objawienia Bożej (szalom) jest czymś więcej, niż tylko zwykłym spokojem porządku, ładu. Pokój według biblii oznacza stan człowieka, który żyje w harmonii z Bogiem, z rzeczami, z ludźmi i z samym sobą, ale także oznacza dobrobyt, bezpieczeństwo, powodzenie, chwałę. Oznacza czasem całość dóbr zbawienia, dóbr mesjańskich, jest synonimem zbawienia: O jakże pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie (Iz 52,7). Nowe przymierze jest nazwane przymierzem pokoju (Ez 37,26). Dobra Nowina, Ewangelia, nazwana jest Ewangelią pokoju (por. Ef 6,15), jak gdyby w słowie pokój streszcza Duch Święty całą zawartość Ewangelii. W Starym Testamencie pokój występuje obok sprawiedliwości (Ps 72,7; 85,11), a w Nowym Testamencie – obok łaski. Łaska i pokój pojawiają się prawie zawsze we wstępnych pozdrowieniach Listów apostolskich na oznaczenie dóbr pochodzących z odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa. Gdy św. Paweł pisze: Usprawiedliwieni przez łaskę, żyjemy w pokoju z Bogiem (Rz 5,1), to wiadomo, że formuła w pokoju z Bogiem ma to samo znaczenie, co w łasce Boga. Dlatego zaangażowanie na rzecz budowania Królestwa Bożego w ludzkich sercach jest zaangażowaniem na rzecz pokoju. Jednak to zaangażowanie się na rzecz pokoju w sytuacjach trudnych nie może obejść się bez walki. Dlatego Chrystus mówi: Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Łaknienie i pragnienie sprawiedliwości, które stanowi elementarną postawę prawdziwego chrześcijanina, żąda od nas, abyśmy nie utrzymywali pokoju ze złem i niesprawiedliwością. Zewnętrzny pokój ze złem, bierne dopuszczanie wszelkiej obiektywnej nieprawości, milczenie i tolerowanie, które w pewnych okolicznościach zdaje się być przyzwoleniem i czasami do niego prowadzi, nie może nigdy wypływać z miłości do prawdziwego pokoju. Nasza walka przeciwko złu jest raczej koniecznym następstwem prawdziwego umiłowania pokoju, oznacza bowiem walkę przeciwko niepokojowi i ograniczeniu jego panowania… Nie utrzymanie pokoju jako takie jest absolutnym dobrem, ale Bóg. Walka o Bożą sprawę jest również walką o prawdziwy pokój, który jest równoznaczny ze zwycięstwem Królestwa Bożego. Walka o Królestwo Boże winna być prowadzona ze stanowiska przemienionej w sposób nadprzyrodzony odpowiedzi na wartości z Boga, a nie z naszej własnej natury. Warto tu przypomnieć słowa św. Augustyna: niszczyć błąd, miłować błądzącego. Pokój wewnętrzny Postawmy pytanie: Jak możemy znaleźć prawdziwy pokój? Trzeba uświadomić sobie, że to Chrystus przynosi nam pokój wewnętrzny, który dopiero jest pokojem prawdziwym. Brak wszelkiego niepokoju tylko wtedy jest prawdziwą wartością, gdy stanowi odpowiedź na prawdę. Syte zadowolenie czy pokój oparty na bezmyślności lub iluzji, choćby był subiektywnie odczuwany jako pokój, jest antywartością, jest to pokój fałszywy. Poprawne nie jest pytanie: Jak możemy uniknąć wszelkiego niepokoju?, lecz pytanie: Jak możemy znaleźć prawdziwy pokój? Przy tym pytaniu ważne też jest uznanie, że dobrem absolutnym nie jest pokój, ale Bóg. Kiedy jesteśmy zjednoczeni z Bogiem, kiedy postępujemy zgodnie z duchem miłości Bożej i prawdy Bożej. Prawdziwy pokój jest dlatego tak cenny, że jest owocem prawdziwego zjednoczenia z Bogiem, że kryje w sobie właściwą odpowiedź ma Boga. Dopóki jesteśmy oddaleni od Boga, dopóki nie znaleźliśmy Go i nie jesteśmy z Nim pojednani, dopóty powinniśmy być w nie-pokoju. Błogosławieni nie-spokojni w świecie, w okresie adwentu, którzy się przebudzili do prawdy, że jedynie Bóg może nam dać prawdziwy pokój, którzy przeżyli stan ducha św. Augustyna: niespokojne jest serce moje, dopóki nie spocznie w Tobie, Boże. Nie możemy szukać pokoju dla niego samego, a zwłaszcza jakiegokolwiek pokoju, lecz winniśmy szukać Boga i cieszyć się pokojem, jaki On tylko dać potrafi. Pokój fałszywy, jaki ludzie znajdują w dobrach doczesnych, ludzie syci i zadowolenie bez Boga nie zwracają uwagi na fakt, że cały nawet świat stworzony nie zdoła ugasić naszego pragnienia wielkości na miarę Boga, który uzyskujemy dzięki uczestnictwu w życiu Boga, dzięki przebóstwieniu Właściwy pokój wewnętrzny zakłada nie tylko przyjęcia królestwa wartości i ich harmonii, lecz także przyjęcie żywego Boga, świętego, zwycięzcę szatana i śmierci, a objawiający się w Chrystusie Panu. Chrystus mówi: Pokój mój wam daję, nie jak świat wam daje, Ja wam daję. Pokój ten ma trzy warunki: 1. Znalezienie i posiadanie celu, dla którego warto żyć, spoczęcie w czymś ostatecznym, co nadaje sens wszystkiemu innemu i czyni zbędnym dalsze poszukiwanie. Można ją porównać do stanu do postawy Symeona, który wziąwszy w ręce Dziecię Jezus wnoszone do świątyni powiedział: Teraz, o Panie, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa, bo oczy moje ujrzały Twoje zbawienie (Łk 2,29-30). 2. Prawdziwy pokój charakteryzuje się tym, że jest obiektywnie uzasadniony. Musi to być dobro najwyższe, dobro, które raz znalezione, czyni zbędnym i niestosownym dalsze poszukiwanie, któremu przysługuje prawo do tego, aby stać się naszą ostateczną i absolutną przystanią. 3. Prawdziwy pokój niesie z sobą poczucie bezpiecznego schronienia w żywym Bogu. Człowiek odkupiony przez Chrystusa wie, że jest bezpieczny w Bogu. Za psalmistą powtarza: Ja zaś pokładam ufność w Tobie, Panie, mówię: Ty jesteś moim Bogiem. W Twoim ręku są moje losy (Ps 30,15-16). Dopóki nie żyjemy w pełni z Chrystusa i w Chrystusie, dopóty może u nas następować nie tylko zakłócenie aktualnego pokoju, lecz nawet zmącenie trwałego usposobienia ducha.. Ludzie tacy nie mogą się uwolnić od siebie samych, widzą siebie stale od zewnątrz, krążą niespokojnie wokół siebie. Tylko Bóg może pokonać tego rodzaju koncentrację na sobie i skierować nas na Jego miłość, jaką nas ogarnia i wynosi do wielkości. Jest powiedzenie, oparte na pierwszym przykazaniu Bożym: Nie będziesz miał Bogów cudzych przede Mną, które często pojawia się w Radiu Maryja: Jeśli w twoim życiu Bóg jest na pierwszym miejscu, to wszystko jest na swoim miejscu. Czyli jeśli źródło pokoju Bóg jest na pierwszym miejscu, to i sam pokój jest w człowieku. Praktycznie oznacza to swoistą hierarchię osób i rzeczy: Bóg na pierwszym miejscu, mój bliźni na drugim, ja na trzecim, a rzeczy stworzone na czwartym. Stosowanie tego rodzaju hierarchii prowadzi do prawdziwego pokoju z Bogiem z bliźnimi, z sobą i z otaczającym nas światem stworzonym, danym nam jako dar. Źródła niepokojuNajkrócej można powiedzieć, że źródłem niepokoju jest egoizm (pycha) i pożądliwość, czyli ja i moje. Wszystko musi się obracać wokół mnie i wszystko musi być dla mnie i moje. To najpierw usposobienie, w jakie popadamy wskutek nienawiści, żądzy zemsty, zawiści, zadowolenia z cudzego nieszczęścia, czy zazdrości… stanowiące przeciwieństwo autentycznego pokoju. Dopóki ta trucizna jest w nas, dopóki nie zostanie wyleczona, nie znajdziemy prawdziwego pokoju. Pisarz i poeta Roman Brandstetter w swoich „Poezjach s. 348, pisze: Moje pokolenie chciało uratować siebie, a nie Boga. Dlatego leży bezradnie jak żółw na grzbiecie. Następnie wszelkiego rodzaju przygnębienie, które nie ma tak zabójczego charakteru, jak wspomniane wyżej stany ducha, ale paraliżuje człowieka w działaniu i czyni go biernym. Także zakłócenie wewnętrznego ładu, przejawiające się w różnego rodzaju podnieceniach. Jest to następstwem swoistego niespełnienia siebie… Inną formą i źródłem niepokoju jest przygnębienie, spowodowane jakąś troską, upokorzeniem, czy sytuacją wywołującą nasze poczucie niższości. Powoduje to fatalne zakłócenie naszego życia duchowego, przez swoisty nieład, powodujący paraliż duchowy uniemożliwiający człowiekowi podjęcie konfrontacji z tym, co go przygnębia i przez to uzależnia się od tego, co go przygnębia. Człowiek przygnębiony jest odcięty od żywego kontaktu z rzeczami i osobami i popada w egocentryzm, nie znajduje drogi do siebie samego, traci zdolność oceny sytuacji Inne źródła niepokoju:1. Zazdrość – to pełna rozdrażnienia, goryczy i wrogości postawa, w którym rywalizujemy z drugim człowiekiem w szeroko rozgałęzionych postaciach – takich jak zazdrość o czyjeś wyróżnienie, o czyjeś sukcesu, o miłość, którą obdarzono kogoś zamiast mnie. Zazdrość jest zawsze zachowaniem egocentrycznym, w którym mierzymy się z drugim człowiekiem i buntując się przeciwko Bożemu zrządzeniu, odmawiamy mu prawa do czegoś, co sami chcielibyśmy mieć. Zazdrość jest przeciwieństwem pokoju. Gdyż myśli krążą wokół jednego punktu, wokół zachowania przedmiotu naszej zazdrości. 2. Lęk ma w sobie ciążącą dysharmonię przygnębienia, spowodowaną jakimś nieokreślonym złem, np. gdy dręczy nas niepokój o kochaną osobę, od której nie mamy żadnych wiadomości z bliżej nieokreślonych powodów, albo boimy się utracić miłość kochanej przez nas osoby. Lęk traci swą paraliżującą moc z chwilą, gdy świat został odkupiony przez Chrystusa. Prawdziwy chrześcijanin nie może się poddać lękowi. Winien go przezwyciężać ufnością w Bogu, świadom tego, że nic nie może mnie oddzielić od miłości Chrystusa, z listy św. Pawła do Rzymian r. 8 i z Psalmisty: Tobie, Panie, zaufałem, nie zawstydzę się na wieki. 3. Nieufność budzi w nas niepokój, gdyż w każdym słowie, w każdym zachowaniu, czy geście doszukujemy się czegoś ukrytego. To także tłumaczenie cudzego zachowania na różne sposoby, najczęściej jako skierowane przeciwko nam. Wiadomo, że człowiekowi nie można ufać na sposób boski, bo może zawieść, ale nie można też być zawsze podejrzliwym i nieufnym, gdyż to budzi niepokój duszy. Bogu należy zaufać bezwzględnie, a człowiekowi na tyle na ile jest wiarygodny, z dotychczasowego doświadczenia i znajomości człowieka. W podsumowaniu warto przytoczyć niektóre myśli z ks. Tadeusza Fedorowicza Ks. Fedorowicz Tadeusz – kapłan, który sam wsiadł do wagonów z wywożonymi Polakami na Syberię w początkach II wojny światowej, by im służyć Bogiem, źródłem pokoju. Gdy został odkryty przez NKWD przymykano oczy na jego działalność w najtrudniejszych warunkach. Ułożył on 20 zasad na wzór ośmiu błogosławieństw. Niektóre z nich odnoszą się wprost do naszego tematu i warto je tu przytoczyć, jako mądrość ewangeliczną i sprawdzoną w życiu: 1. Szczęśliwi, którzy potrafią śmiać się z samych siebie, będą mieli radość i zabawę przez całe życie 2. Szczęśliwi, którzy nie biorą siebie nazbyt serio – za to ludzie ich uszanują. 3. Szczęśliwi, którzy odróżniają kretowinę od góry, będą widzieli sprawy we właściwych proporcjach. 4. Szczęśliwi, którzy odróżniają owoce dojrzałe od niedojrzałych i potrafią czekać aż dojrzeją – zaznają słodyczy dojrzałości. 5. Szczęśliwi, którzy odróżniają to, co „ja chcę” od tego, czego „mnie się che” – znajdą łatwo właściwą drogę w życiu. 6. Szczęśliwi, którzy rozróżniają między kochaniem kogoś, a kochaniem się w kimś – znajdą prawdziwą miłość i unikną wielu błędów własnych i zadawania bólu innym. 7. Szczęśliwi, którzy widzą obok złych uczynków, uczynki dobre – zobaczą, że w świecie jest więcej dobra niż zła oraz znajdą sens i radość życia. 8. Szczęśliwi, którzy wielce cenią małe rzeczy dobre, a nie martwią się małymi rzeczami niedobrymi – znajdą pokój serca i pokój z bliźnimi. 9. Szczęśliwi, którzy wreszcie odkryli swoją miłość własną i chcą ją nadal odkrywać – będą szybko wzrastać w prawdziwej miłości. 10. Szczęśliwi, którzy nic nie muszą, a za to niejednego świadomie chcą – zaznają prawdziwej wolności. 11. Szczęśliwi, którzy nie muszą mieć tego czy tamtego, a to i tamto chętnie odstąpią – zaznają smaku większych wartości. 12. Szczęśliwi, którzy pomyślą zanim zrobią, i pomodlą się zanim pomyślą – unikną wielu przykrości i nieporozumień 13. Szczęśliwi, którzy potrafią poczekać – doczekają się prawdziwego dobra. 14. Szczęśliwi, którzy wiedzą, że rozum to dobra rzecz i starają się go często używać – będą szli bezpieczną drogą. 15. Szczęśliwi, którzy umieją używać kija nie do bicia w mroku, ale do palenia, by świecił i ogrzewał – wiele dobra uczynią w życiu. 16. Szczęśliwi, którzy wiedzą, że kwiaty należy oglądać z góry, a nie z dołu, krytykując, że są nieładne. Wiele pokoju znajdą i wniosą wokół siebie. 17. Szczęśliwi, którzy wiedzą, że nie wystarczy, by woda podana komuś była świeża, ale też, że podawać ją trzeba w czystej, nie szczerbatej szklance – unikną wiele nieporozumień z ludźmi. 18. Szczęśliwi, którzy potrafią się uśmiechać nawet wtedy, gdy jest trudno i gdy ich ktoś drażni – wiele radości rozsieją wokół siebie i łatwiej samych siebie zachowają w pokoju. 19. Szczęśliwi, którzy mają zderzaki jak wagony kolejowe – bardzo to ułatwi współżycie z drugimi. 20. Szczęśliwi, którzy zrozumieli, że większym szczęściem jest dawać niż brać i służyć niż być obsłużonym – znajdą prawdziwe szczęście. Zamieszczone w czasopiśmie „W Drodze” on 24 grudnia, 2018 • Od wieków z utęsknieniem czekał świat na tę chwilę, kiedy wypełnić się miała obietnica, dana praojcom w raju; i tęsknotą przejęty gorącą, wołał z prorokiem Pańskim: „Spuście rosę niebiosa, a obłoki niech spuszczą ze dżdżem sprawiedliwego, niech się otworzy ziemia i zrodzi Zbawiciela” (Iz. 45.) I nadszedł wreszcie ów dzień, w którym Bóg zstąpił z nieba na ziemię. Cała przyroda jakby z zapartym oddechem oczekiwała wielkiej godziny. Noc była cicha; wiatr umilkł, drzewa posnęły, ustał gwar życia ludzkiego. Pogasły już ostatnie światła wieczorne, gdy słońce ukryło się na nieboskłonie. Ciemność zapadła wszędzie. Niebo roziskrzyło się milionami gwiazd srebrnych i drżących i zapalonych na bezbrzeżnem przestworzu świateł. W dolinie Betleemu błyskały miejscami ogniska pasterzy, co czuwali przy trzodach swoich. Wtem zabłysła nad uroczą doliną gwiazda promienna; smuga światła tajemniczego padła na ciemne lasy palm i cyprysów i na wody szemrzących potoków i na szałasy pasterzy, aż hen sięgając do ubogiej stajenki za miastem. Ze szczytów nieba zstępowali szeregami długiemi Aniołowie święci. A kiedy pierwszy z nich przerażonym pasterzom „zwiastował wesele wielkie”, chóry niebiańskie zanuciły pieśń, która odtąd płynie jako hymn wielki poprzez lądy i morza i góry, poprzez świat cały, i rozbrzmiewać będzie poprzez wieki i czasy hymn miłości, głoszący chwałę Bogu, a pokój ziemi. „Chwała Bogu na wysokości, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli”. W żłóbku na sianie w ubogiej stajence leżała Dziecina święta. Oto przyszedł Ten, co z miłości dla ludzi zstąpił na świat i pragnął, aby przykazanie Jego miłości dało światu szczęście i pokój. Oto objawił się nam Ten, którego całe życie będzie jedną wielką misją powszechnego i zupełnego pokoju. Oto stanął wśród nas Ten, o którym natchniony prorok, przepowiedział, że „nazwano Imię Jego Ojciec przyszłego wieku, książę pokoju”; Ten, który nie mieczem, ani siłą ani żołnierzem, ale bronią miłości, prawdy i sprawiedliwości każdemu oddanej pragnie zwyciężyć świat i pokój wśród ludzi i narodów zabezpieczyć. Był to dzień narodzin nieskończonej, wiekuistej miłości na ziemi. Zaświeciła ona wśród ciemności pogańskiego świata i wskazała mu nowe szlaki i drogi, któremi iść miał do pokoju, do szczęścia, do wolności,… przykazanie miłości… „Przykazanie nowe daję wam: Abyście się społecznie miłowali, jakom was umiłował, abyście się i wy społem miłowali”. W ogniu miłości chrześcijańskiej spalić się musi wszelki egoizm narodowy i osobisty; w jej ogniu ukuć trzeba łańcuch, który wszystkich ludzi ł wszystkie narody „dobrej woli” złączy w jedną, wielką rodzinę. W przełomowych żyjemy czasach. Po czterech latach krwawej wojny szczęk broni umilkł. Niezadługo zbierze się kongres, pragnący obdarzyć świat pokojem, za którym oczy i serca ludzkie z utęsknieniem wyglądają wielkiem. Sprawiedliwy i trwały pokój opierać się może tylko na zasadach, zrodzonych z ducha miłości chrześcijańskiej. I hasła dzisiejszej doby: postęp, oświata, wolność, braterstwo, równość – hasła wzniosie, niebiańskie i Boskie mające znaczenie, tylko wtenczas zapewnią szczęście i dobrobyt ludom, jeżeli świat w imię i na podstawie Chrystusowej miłości urzeczywistni te najwznioślejsze dążenia i pragnienia. Inaczej pokoju i szczęścia nie będzie wśród nas, ale wojna, może jeszcze krwawsza i groźniejsza niż ta, na którą patrzeliśmy, bo wojna domowa. Już przed 130 laty głoszono hasła szczytne wolności i braterstwa, ale że usunięto fundament wiary i miłości, na którym one opierać się muszą, więc podcięto ich skuteczność i ich wpływ. I wszystko na świecie pozostało bez zmiany i ciemno znów było i smutno, jak dawniej. A wszystko, co wiekowy postęp i oświata dała ludziom, obrócono na to, aby miljony ludzi mordować i niszczyć doszczętnie zabytki kultury i dobrobyt ludzkości Oby się nie stało coś podobnego z dzisiejszemi hasłami, głoszonemi wszędzie, a zaczerpniętemu ze skarbca nauki katolickiej. Oby świat nie zapomniał i nie chciał zapomnieć o tern, że ostateczną podstawą pokojowego usposobienia ludzi do ludzi i narodów do narodów jest przykazanie Boże miłości. Bo tylko miłość chrześcijańska zdolna jest stworzyć w sercach ludzkich „dobrą wolę”, która potrzebną jest, aby wszelkie spory między narodami i warstwami poszczególnych narodów pokojowo załatwiono ku ogólnemu wszystkich zadowoleniu. Źródło: „Przewodnik Katolicki”, 51/1918 Kategorie:Artykuły, ŹródłaTagi: Boże Narodzenie, Czasopisma, Dwudziestolecie, Przewodnik Katolicki Polski NA ROZPOCZĘCIE K. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. W. Amen. K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. AKT POKUTY K. Uznajmy przed Bogiem, że jesteśmy grzeszni, abyśmy mogli z czystym sercem złożyć Najświętszą Ofiarę. W. Spowiadam się Bogu wszechmogącemu * i wam, bracia i siostry, * że bardzo zgrzeszyłem * myślą, mową, uczynkiem, i zaniedbaniem.* Moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.* Przeto błagam Najświętszą Maryję, zawsze Dziewicę, * wszystkich Aniołów i Świętych, * i was, bracia i siostry, * o modlitwę za mnie * do Pana Boga naszego. K. Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący * i odpuściwszy nam grzechy * doprowadzi nas do życia wiecznego. W. Amen. K. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. K. Chryste, zmiłuj się nad nami. W. Chryste, zmiłuj się nad nami. K. Panie, zmiłuj się nad nami. W. Panie, zmiłuj się nad nami. HYMN Chwała na wysokości Bogu, * a na ziemi pokój ludziom dobrej woli. * Chwalimy Cię. * Błogosławimy Cię. * Wielbimy Cię. * Wysławiamy Cię. * Dzięki Ci składamy, * bo wielka jest chwała Twoja. * Panie Boże, Królu nieba, * Boże, Ojcze wszechmogący. * Panie, Synu Jednorodzony, * Jezu Chryste. * Panie Boże, Baranku Boży, Synu Ojca. * Który gładzisz grzechy świata, * zmiłuj się nad nami. * Który gładzisz grzechy świata, * przyjm błaganie nasze. * Który siedzisz po prawicy Ojca, * zmiłuj się nad nami. * Albowiem tylko Tyś jest święty, * Tylko Tyś jest Panem. * Tylko Tyś Najwyższy, Jezu Chryste. * Z Duchem Świętym w chwale Boga Ojca. * Amen. LITUGIA SŁOWA Po zakończeniu czytania lektor mówi: Oto słowo Boże. W. Bogu niech będą dzięki. Przed Ewangelią: K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. Słowa Ewangelii według świętego Mateusza (lub Marka, Łukasza, Jana) W. Chwała Tobie, Panie. Po odczytaniu Ewangelii: K. Oto słowo Pańskie. W. Chwała Tobie, Chryste. WYZNANIE WIARY Wierzę w jednego Boga, * Ojca Wszechmogącego, * Stworzyciela nieba i ziemi, * wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych. * I w jednego Pana Jezusa Chrystusa, * Syna Bożego Jednorodzonego, * który z Ojca jest zrodzony * przed wszystkimi wiekami. * Bóg z Boga, Światłość ze Światłości, * Bóg prawdziwy z Boga prawdziwego. * Zrodzony a nie stworzony, * współistotny Ojcu, * a przez Niego wszystko się stało. * On to dla nas ludzi i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba (w czasie następujących słów, aż do „stał się człowiekiem”, wszyscy się pochylają).* I za sprawą Ducha Świętego * przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem. * Ukrzyżowany również za nas, * pod Poncjuszem Piłatem został umęczony i pogrzebany. * I zmartwychwstał dnia trzeciego, * jak oznajmia Pismo. * I wstąpił do nieba; siedzi po prawicy Ojca. * I powtórnie przyjdzie w chwale * sądzić żywych i umarłych, * a Królestwu Jego nie będzie końca. * Wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela, * który od Ojca i Syna pochodzi. * Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę; * który mówił przez Proroków. * Wierzę w jeden, święty, powszechny i apostolski Kościół. * Wyznaję jeden chrzest na odpuszczenie grzechów. * I oczekuję wskrzeszenia umarłych. * I życia wiecznego w przyszłym świecie.* Amen. MODLITWA WIERNYCH Po każdym wezwaniu odpowiadamy: Wysłuchaj nas, Panie. PRZYGOTOWANIE DARÓW K. Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy chleb, * który jest owocem ziemi i pracy rąk ludzkich; * Tobie go przynosimy, * aby stał się dla nas chlebem życia. W. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki. K. Błogosławiony jesteś, Panie Boże wszechświata, * bo dzięki Twojej hojności otrzymaliśmy wino, * które jest owocem winnego krzewu i pracy rąk ludzkich; * Tobie je przynosimy, * aby stało się dla nas napojem duchowym. W. Błogosławiony jesteś, Boże, teraz i na wieki. K. Módlcie się, * aby moją i waszą Ofiarę * przyjął Bóg, Ojciec wszechmogący. W. Niech Pan przyjmie Ofiarę z rąk twoich * na cześć i chwałę swojego imienia, * a także na pożytek nasz i całego Kościoła świętego. MODLITWA EUCHARYSTYCZNA K. Pan z wami. W. I z duchem twoim. K. W górę serca. W. Wznosimy je do Pana. K. Dzięki składajmy Panu Bogu naszemu. W. Godne to i sprawiedliwe. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów. * Pełne są niebiosa i ziemia chwały Twojej. * Hosanna na wysokości. * Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie. * Hosanna na wysokości. Po przeistoczeniu K. Oto wielka tajemnica wiary. W. Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, * wyznajemy Twoje zmartwychwstanie * i oczekujemy Twego przyjścia w chwale. lub K. Wielka jest tajemnica naszej wiary. W. Ile razy ten chleb spożywamy * i pijemy z tego kielicha * głosimy śmierć Twoją, Panie, * oczekując Twego przyjścia w chwale. lub K. Uwielbiajmy tajemnicę wiary. W. Panie, Ty nas wybawiłeś * przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, * Ty jesteś Zbawicielem świata. lub K. Tajemnica wiary. W. Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci. Na zakończenie Modlitwy eucharystycznej K. Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, * Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, * w jedności Ducha Świętego,* wszelka cześć i chwała, * przez wszystkie wieki wieków. W. Amen. OBRZĘDY KOMUNII Po wezwaniu kapłana modlimy się: Ojcze nasz, któryś jest w niebie: * święć się imię Twoje, * przyjdź Królestwo Twoje, * bądź wola Twoja jako w niebie, tak i na ziemi. * Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. * I odpuść nam nasze winy, * jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. * I nie wódź nas na pokuszenie, * ale nas zbaw ode złego. K. Wybaw nas, Panie, od zła wszelkiego * i obdarz nasze czasy pokojem. * Wspomóż nas w swoim miłosierdziu, * abyśmy zawsze wolni od grzechu * i bezpieczni od wszelkiego zamętu, * pełni nadziei oczekiwali * przyjścia naszego Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. W. Bo Twoje jest królestwo i potęga, i chwała na wieki. K. Panie Jezu Chryste, * Ty powiedziałeś swoim Apostołom: * Pokój wam zostawiam, pokój mój wam daję. * Prosimy Cię, nie zważaj na grzechy nasze, * lecz na wiarę swojego Kościoła * i zgodnie z Twoją wolą * napełniaj go pokojem i doprowadź do pełnej jedności. * Który żyjesz i królujesz na wieki wieków. W. Amen. K. Pokój Pański niech zawsze będzie z wami. W. I z duchem twoim. W. Przekażcie sobie znak pokoju. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami. Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, obdarz nas pokojem. K. Oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata. * Błogosławieni, którzy zostali wezwani na Jego ucztę. W. Panie, nie jestem godzien, abyś przyszedł do mnie, * ale powiedz tylko słowo, * a będzie uzdrowiona dusza moja. NA ZAKOŃCZENIE K. Pan z wami. W. I z duchem Twoim. K. Niech was błogosławi Bóg wszechmogący, * Ojciec i Syn, + i Duch Święty. W. Amen. K. Idźcie w pokoju Chrystusa. W. Bogu niech będą dzięki.

a na ziemi pokój ludziom dobrej woli